Een verscheurd of #1Almere?

Aan alle Almeerders.

De winter van 1976 was bar en koud. Sneeuw en wind plaagden het land waar een jaar eerder de eerste heipalen in de zompige poldergrond waren geslagen. In november van die barre winter kreeg de familie de Clerk de sleutel van Schoolwerf 34 in Almere Haven, het eerste bewoonde huis in onze nieuwe stad.

Pioniers waren het, die eerste bewoners van wat nu Almere is. Het land was vlak en uitgestrekt. De luchten oneindig. Er moest niet alleen een stad gebouwd worden maar ook een samenleving. Velen van hen waren Amsterdammer. Anderen kwamen uit het Gooi of uit de provincies uit het noorden. Mensen op zoek naar een eigen plekje in dat nieuwe land aan de horizon. Ze maalden niet om leeftijd en herkomst. De mentaliteit stond centraal. Je had elkaar nodig in die dagen. De kracht van de pioniersgeest, dat was de niet aflatende bereidheid om er samen de schouders onder te zetten. Hard werken, meedoen, eerlijk delen en voor elkaar opkomen. Dat typeerde en typeert het karakter van deze stad.

Dat proefde ik vanaf de eerste dag dat ik voet zette in Almere. Ook ik kwam van elders. Een Blauwvinger uit Wageningen, halverwege de jaren tachtig. Almere moest haar tiende verjaardag nog vieren. Veel van wat er nu is bestond toen nog niet. Ik kwam als sociaal raadsman en zag hoe in die almaar uitdijende stad het niet iedereen voor de wind ging. Hard werken en meedoen is ook een kwestie van kansen krijgen als het even tegenzit. Je moet voor elkaar opkomen. En dat deden we hier. We bouwden huizen voor rijk en voor arm, stichten scholen waar kinderen van verschillende herkomst in de bankjes samen opgroeiden en we durfden elkaar aan te spreken. Dat was het Almere waar ik aankwam.

Het is nu 29 jaar later. En helaas staat precies dat Almere voor de tweede keer in korte tijd op het spel. Doen we het samen, of staan we tegenover elkaar? Is Almere de stad van de pioniers, waar we met elkaar leven? Of is het de stad waar we naast elkaar leven en elkaar wantrouwend aankijken? Die vraag is helaas niet ondenkbeeldig.

Als ik het programma van de PVV voor onze stad lees lopen de rillingen over mijn rug. Ik ben een ouderwetse PvdA’er. Vrijheid en gelijkheid zijn het kompas waar ik op koers. Voor iedereen. En niet zoals de PVV in haar programma ‘stad van vrijheid’ predikt voor een deel van Almere. Een verbod op hoofddoekjes op de markt in onze stad? Geen begraafplaatsen meer omdat je gelooft?

Van dat politieke pesten schrik ik. Wat is dat voor nodeloze haatzaaierij? Waar zijn de maatregelen waar Almeerders echt wat aan hebben: voorstellen om onze Almeerders aan banen te helpen en initiatieven om iedere Almeerder een dak boven het hoofd te bieden?

Wat mij betreft zeggen we: we staan het niet toe dat onze stad verscheurd wordt door haat. Dat mensen tegen elkaar opgehitst worden. En het is daarom dat ik aan één wens van de PVV gehoor wil geven. Want in hun programma pleit de partij voor ‘gezellige evenementen voor de inwoners van Almere’. Daar ben ik helemaal voor. Voor een jaarlijks evenement voor álle inwoners van Almere ongeacht de plek waar hun wieg heeft gestaan. En het is daarom dat ik in de komende raadsperiode ruimte wil maken voor een jaarlijks terugkerend evenement onder de naam #1Almere. Een feest voor álle Almeerders.

Want dat is mijn stad. Een stad waar hard gewerkt wordt en iedereen meedoet. De stad waar eerlijk delen en voor elkaar opkomen normaal is. Een stad waar we huizen bouwen en banen scheppen voor iedereen die ze nodig heeft.

En ja, dus zal ik me altijd blijven verzetten tegen PVV-politici die mensen wegzetten louter vanwege hun huidskleur of geloof. En ja, helaas moet ik me dus ook afzetten tegen de partijen die alleen kopers van woningen een dak boven het hoofd gunnen: partijen als de PVV en de VVD. Er ontstaat een steeds scherpere scheiding tussen wie een dak boven het hoofd kan kopen en wie huurt. Ook bij D66 is nog niet doorgedrongen hoeveel Almeerders de hypotheeklast niet meer kunnen betalen, dat er veel te weinig huurwoningen zijn. De urgentie ontbreekt.

Ik verzet mij tegen politici die alle heil verwachten van de markt. De markt die ons heeft gebracht waar we last van hebben: werkloosheid en veel te weinig huurwoningen.

Ik verzet mij daar tegen omdat het indruist tegen alles waardoor Almere groot is geworden. Dat is het besef van die allereerste pioniers: dat een gemeenschap het beste uit zichzelf haalt, als die voor elkaar opkomt als het nodig is en die niemand op voorhand afschrijft op basis van afkomst of geloof. Een gemeenschap die in staat is om te doen wat écht nodig is. Dat is banen scheppen voor al die Almeerders die aan de kant staan, met elkaar de zorg organiseren in de buurt, een prettige wijk garanderen door niet naast elkaar maar met elkaar te leven.

Dat is de vraag waar we op 19 maart voor staan. Kiezen we voor een verdeelde en verscheurde stad waar mensen verketterd worden? Of kiezen de Almeerders voor een stad waar we samen, met alle tekortkomingen en teleurstellingen, de schouders er onder zetten? En nee, dat zal niet makkelijk zijn. En ook ik zal u ooit moeten teleurstellen omdat het niet snel genoeg gaat of omdat ik soms gewoon bakzeil haal. Maar ik roep u toch op om op een wellicht druilerige woensdag 19 maart te gaan stemmen. Want het draait om de aard van ons Almere. Staan we tegenover elkaar of bouwen we samen aan een sterker en socialer Almere.

John van der Pauw
lijsttrekker PvdA Almere