Een lijdensweg voor de mensenrechten in Almere?

De Almeerse afdeling van Amnesty International heeft de Almeerse Weg van de Mensenrechten geïntroduceerd. Burgemeester en wethouders liepen daar niet warm voor. Voor het initiatief van de Partij van Arbeid om de gemeente actief deel te laten participeren in de Weg van de Mensenrechten bleek geen meerderheid in de gemeenteraad aanwezig. Een gesprek met Shanti Tuinstra.

Wat is het doel van Amnesty Almere met een Weg van de Mensenrechten?

De universele Verklaring van de Rechten van de Mens bestaat uit 30 artikelen die duidelijk maken dat het menselijk leven het waard is om beschermd te worden. Amnesty Almere heeft het plan opgevat om die mensenrechten op 30 borden als een waaier door Almere te laten lopen: de Weg van de Mensenrechten. Die borden zouden dan door bedrijven en maatschappelijke organisaties geadopteerd kunnen worden. Door die borden in de openbare ruimte zichtbaar te exposeren ontstaat een Weg van de Mensenrechten in Almere.

Zo heeft het comité 4/5 mei het artikel “recht op leven vrijheid en op veiligheid “geadopteerd. Dat bord is geplaatst in het Mandelapark. De PKN kerk “de Lichtboog” heeft het recht “Je mag je eigen godsdienst kiezen en er naar leven” geadopteerd. De Hogeschool Windesheim heeft gekozen voor “Je hebt recht op werk en een studie naar keuze”. Zo is een echte route ontstaan die de naam Weg van de Mensenrechten heeft gekregen.

Studenten, leerlingen en belangstellende burgers kunnen nu door een wandeling of fietstocht fysiek in contact komen met Almeerse organisaties, die over mensenrechten nadenken en ernaar handelen. De mensenrechten krijgen zo betekenis dicht bij huis, school en werk. Het belangrijkste doel is de dialoog over mensenrechten op gang te brengen en de discussie levend te houden. Vrijheid en veiligheid komen immers niet vanzelf, daar hebben we iedereen voor nodig.

Waarom vindt de PvdA dat de gemeente mee moet doen aan de Weg van de Mensenrechten?

Het respecteren, beschermen en handhaven van mensenrechten is een verantwoordelijkheid van elk overheidsorgaan in Nederland (artikelen 93 en 94 van de grondwet). Mensenrechten spelen iedere dag weer een belangrijke rol in het werk van de wijkagent, de gemeenteambtenaar, de schooldocent, de verpleegkundige. Het gaat om belangrijke aspecten zoals veiligheid, vrijheid, en respect voor overtuigingen van een ander.

Een grote verscheidenheid van Almeerse bedrijven en maatschappelijke organisaties heeft positief op gehoor gegeven aan het verzoek van Amnesty om een mensenrecht te adopteren. De PvdA vindt het dat de gemeentelijke overheid als lokale hoeder van mensenrechten bij een dergelijk initiatief eigenlijk niet mag ontbreken.

Eleanor Roosevelt stelde al in 1958 dat de universele Rechten van de Mens beginnen op kleine plaatsen, dichtbij huis. “Zo dichtbij en zo klein dat ze op geen enkele kaart van de wereld gezien kunnen worden. Als deze rechten daar geen betekenis hebben, hebben ze weinig betekenis ergens anders.”

Wat vindt u van de opstelling van het college?

Het college stelt zich op het standpunt dat zij niet inhoudelijk in wil gaan op dit soort verzoeken. “Daar kunnen we niet aan beginnen, straks komen er allerlei instellingen met verzoeken aan de gemeente.” Na de motie om als gemeenteraad de 2 borden te adopteren veranderde het argument naar de stelling dat het vastgoed van de gemeente niet gebruikt mag worden als uithangbord.

Ik vind het jammer dat het college niet inhoudelijk op het verzoek van Amnesty Almere wil ingaan. De aandacht verschuiven naar een vastgoed discussie is wat mij betreft het opgooien van een rookgordijn. Daarbij is het natuurlijk niet waar dat de gemeente nooit inhoudelijk kijkt naar verzoeken van maatschappelijke organisaties. De mening dat de politiek niet over de Rechten van de Mens gaat, zoals partijen betogen die tegen de motie hebben gestemd vind ik onbegrijpelijk. Het maakt in ieder geval wel duidelijk waar de tegenstemmers staan als het gaat om de intrinsieke waarde van de rechten van de mens.

Hoe moet het nu verder met de Weg van de Mensenrechten?

Dit jaar is de Weg van de Mensenrechten met 28 borden nog incompleet. De missende partij is op dit moment de gemeente. We hebben een jaar de tijd om de discussie te voeren en inhoudelijk in te gaan op waarom het belangrijk is om als politiek te praten over Rechten van de Mens en belangrijke vragen die daarbij horen. Op 10 december 2013 is er weer een dag van de Rechten van de Mens. In een jaar tijd kan veel gebeuren.