Ga voor Ghana: Cultuurshock

Na een voor ons gevoel hele lange nacht, stonden we om 7 uur op om te gaan douchen. Het viel ons heel erg mee dat er douche was in het hostel, maar deze had wel een kleine verassing: het water kwam inplaats van uit de douchekop uit een groot gat in de slang..

Toen we ons allemaal klaar hadden gemaakt, kon ons eerste echte Ghanese ontbijtavontuur beginnen. We kregen worstjes, ei, brood, aardappels, een soort citroen en thee. Ook konden we op ons brood Ghanese pindakaas en jam doen. Het klinkt misschien als een luxe traktaties, maar we vonden het, verwend als we zijn, helemaal niet zo lekker. Het eerste gemis aan Nederland was daar.

Na het ontbijt ontmoetten we Mercy en Desmond. Dit zijn twee medewerkers van SYTO die ons voorbereiden op de aankomende week. Mercy is een superaardige vrouw die met ons de planning besproken heeft en ons de Ghanese gewoontes heeft uitgelegd. Desmond woont in Saltpond en zal ons de rest van de week begeleiden in het stadje. Als we klaar zijn met het oriëntatiegesprek worden we met de auto naar de bus gebracht.

Eenmaal bij de ‘tro tro’ aangekomen sloeg de paniek een beetje bij ons toe. Niet alleen maakten we ons zorgen over hoe al onze koffers mee in de bus konden, ook werden we van alle kanten aangevallen door mensen die ons dolgraag spulletjes willen verkopen. Het was onwijs druk en buiten dat is het in Ghana normaal om naar iedereen te toeteren. We waren dan ook blij toen de tro tro, met de koffers op het dak, vertrok naar Saltpond.

Onderweg viel ons op dat een autoweg hier ook rustig kan worden gebruikt door fietsers en wandelaars. Des te verder we van Accra kwamen, des te groener het landschap werd. De huizen van steen werden vervangen door modder hutjes of houten huisjes.

Na ongeveer twee uur kwamen we aan in Saltpond, waar de kennis maakten we onze gastgezinnen. We zijn hartelijk ontvangen. We zitten in aparte gastgezinnen. Natalja en Wiep zitten bij Margaret en Lindsey en Esra bij Patricia.

Lindsey en Esra kregen bij aankomst gelijk onwijs pittig eten van Patricia. Het was een maaltijd voor ongeveer vijf personen, dus de helft kwam niet op.

Om vier hadden we een afspraak met de coördinator van Peter and Paul Childcare Centre. Dit is een organisatie die needy kinderen uit Saltpond helpt, door ze de ouders van de kinderen te helpen bij het opvoeden van hun kind. Daarnaast wordt er een inventaris gemaakt van dingen die het kind nodig heeft, zoals een tandenborstel of schoolspullen.

Na het gesprek praatten we nog even na over alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Daarna gingen we naar ons eigen gastgezin.

We lagen die avond om half 9 al in bed!