Teleurstelling na langverwachte takendiscussie

De langverwachte uitwerking van de takendiscussie stelt teleur. Onze verwachting was een discussie te kunnen voeren over de prioriteiten van de gemeente in de komende jaren en daarbij hoort dan ook een lijst van zaken die we niet meer gaan doen. En de noodzaak lijkt duidelijk – er is volgens het college behoefte aan een bezuiniging. Deze is aangekondigd in het coalitieakkoord en na een ruime vertraging ligt er nu dit voorstel.

Bezuiniging is natuurlijk maar 1 kant van de medaille. Er is niet nagedacht over hoe wij ook extra lasten kunnen laten landen bij de sterke schouders.

Als ik dit voorstel van een afstand bekijk is het een combinatie geworden van het inboeken van meevallers (en dat is makkelijk) en de nog in te vullen maatregelen die een besparing op moeten leveren terwijl ons dat al jaren niet lukt. Bijvoorbeeld bij de inhuur van externen, open eindjes van een half miljoen en daarnaast een paar vreemde keuzes die grote impact hebben op de stad en weinig bijdragen aan het totaal.

Laat ik jeugdhulp even apart noemen. Ook nu speelt dit een rol via een bijdrage terwijl ook uit de 4e kwartaalrapportage blijkt dat we dit nu nog niet onder controle hebben.

Dit voorstel is boterzacht en gaat uit van een optimistisch wereldbeeld. Daarnaast is er niet nagedacht over hoe wij deze extra lasten laten landen bij de sterke schouders. Neem als voorbeeld de mantelzorgers zijn de dupe en we verschralen de stad.